Porodična terapija
Šta je sistemska porodična psihoterapija?
Porodična psihoterapija je savremeni terapijski model koji obuhvata rad sa pojedincem, partnerima i porodicom. Ono što je čini specifičnom jeste sistemski pristup pojedincu i porodici. Porodicu posmatra kao celinu koja je veća od zbira njenih pojedinačnih delova, tj. njenih članova. Promena kod jednog člana porodice utiče na ostale članove, a samim tim dolazi do promene u celom porodičnom sistemu. Tako pristupajući, porodična terapija uzima u obzir kontekst u kojem pojedinac i porodica živi i to na nivou većih sistema kao što su šira porodica, društvena zajednica, kultura, nacija, kao i na nivou subsistema kao što su roditeljski, partnerski, sibling-braća i sestre. Porodična terapija ne smatra da je pojedinac problem ili da je problem u pojedincu, već u odnosima, relacijma i interakcijama koje ostvaruje u porodici.
Kome je namenjena porodična psihoterapija?
Porodičnu terapiju određuje specifično viđenje problema, a ne broj ljudi koji dolaze na tretman, tako da porodični terapeuti rade sa porodicama, ali i sa parovima, organizacijama, pa i pojedincima sa kojima se radi individualna sistemska porodična terapija.
Istraživanja pokazuju da ova vrsta psihoterapije daje izuzetne rezultate u radu sa sledećim temama:
- Razvojni problemi porodice i adaptacija na novonastale okolnosti sa razvojem porodice (ulazak u brak, rođenje deteta, polazak deteta u vrtić ili školu, adolescencija, razdvajanje dece i roditelja, starost roditelja i život bez dece u porodici)
- Roditeljstvo
- Separacija i razvod
- Bračni i porodični konflikti
- Gubitak i tugovanje
- Socijalna adaptacija
- Anksiozna i depresivna stanja
- Posle-porođajne depresije
- Sterilitet
- Poremećaji ishrane (anoreksija, bulimija, gojaznost)
- Bolesti zavisnosti (alkoholizam, narkomanija, kockanje…)
- Traumatska iskustva i iskustva nasilja
- Emocionalni problemi dece i adolescenata
- Poremećaji ponašanja dece i adolescenata
- Individualni i profesionalni stres
Kako izgleda porodična psihoterapija?
Porodična terapija polazi od pretpostavke da poblem nije u pojedincu, u jednom članu porodice, već u porodičnom kontekstu. Koristeći se specijalizovanim tehnikama kroz razgovor sa porodicom koji traje oko 1h, porodični terapeut pruža mogućnost eksploracije i nadogradnje odnosa, održanja relacijskog zajedništva, pospešivanja međusobnog razumevanja i saosećanja, kao i podržavanja i poštovanja individualnih razlika. Pruža pomoć i podršku za bolji i kvalitetniji život porodice.
Najbolji rezultati se postižu ukoliko svi članovi porodice učestvuju u terapiji, ali ukoliko je to teško ostvarljivo, rad i sa nekim članovima ili samo jednim članom može dovesti do promene u porodičnim odnosima u pravcu veće funkcionalnosti.